1. Zapraszam na poranną gimnastykę:
2. Opowiedzcie, jak dziś się czujecie. Wskażcie odpowiednią buźkę.
3. Posłuchajcie opowiadania ,,Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie" R. Piątkowskiej.
Renata Piątkowska
,,Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie"
– No, Łukasz, co z tobą? – Babcia podeszła do wnuczka, który zwinął się w kłębek na kanapie,
i pogłaskała go po głowie.
– Babciu, przecież ty wiesz, że ja się nauczyłem tego wiersza. Umiałem go! Jeszcze wczoraj
mówiłem go z pamięci bez jednego błędu!
– To prawda – przyznała babcia.
– No widzisz. A na występie, gdy przyszła moja kolej, wszystko zepsułem. Początkowo szło
mi nawet dobrze. Gdy powiedziałem jedną linijkę, zaraz wiedziałem, jak zaczyna się następna.
Aż doszedłem do miejsca, w którym Słoń Trąbalski pozapominał imiona swoich dzieci, żony,
a nawet własne. Wybrał się więc do doktora, adwokata, szewca i rejenta, lecz nie pamiętał, o co
mu chodzi. Powiedziałem słowa: „Dobrze wiedziałem, lecz zapomniałem, może kto z panów
wie, czego chciałem?”.
I tu koniec. Nie wiedziałem, co dalej. Nie mogłem sobie przypomnieć, jak zaczyna się następna
zwrotka. Zapomniałem, jak się nazywam. W głowie miałem pustkę. – Widać było, że Łukasz
bardzo przeżywa swój nieudany występ.
– Wiem, że nauczyłeś się tego wiersza, ale dopadła cię trema. To się zdarza nawet prawdziwym
aktorom na scenie – pocieszała babcia.
– Nie wyszło mi z tym wierszem, ale największą przykrość zrobił mi Witek – rozżalił się
Łukasz.
– A co on ma z tym wspólnego? – spytała babcia.
– Witek przepytywał mnie z tego wiersza przed występem, a potem siedział w pierwszym
rzędzie i miał trzymać za mnie kciuki. I kiedy na scenie zapomniałem, co mam dalej mówić,
na sali zapadła cisza. Przeciągała się coraz bardziej, a ja byłem coraz bardziej przerażony. Szukając
ratunku, spojrzałem na Witka. Myślałem, że może mi podpowie, jak zaczyna się następna
zwrotka. A wtedy Witek zaczął się ze mnie śmiać. Pokazał na mnie palcem i zawołał:
– Mówi wiersz o zapominalskim słoniu, a sam zapomniał, jak ma być dalej. Łukasz Trąbalski,
zapominalski! Ha-ha-ha! – Witek śmiał się głośno i złośliwie, a razem z nim cała sala. Ten
śmiech słyszałem nawet za kulisami. Nigdy mu tego nie zapomnę. Przyjaciel się tak nie zachowuje
– stwierdził Łukasz z żalem.
– No cóż, jak mówi przysłowie, prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Ty, będąc
w kłopocie, zawiodłeś się na swoim przyjacielu, ale nie zawsze tak bywa. Trudna sytuacja może
być okazją, aby ktoś poznał nas z najlepszej strony.
Spróbujcie odpowiedzieć na poniższe pytania:
Jak miał na imię bohater opowiadania?
Co mu się przytrafiło? Na czyją pomoc liczył Łukasz?
Jak myślicie, jak się wtedy czuł?
Co oznacza przysłowie Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie?
Co mogłoby pomóc poprawić nastrój Łukaszowi?
Czy wy też kiedyś byliście w podobnej sytuacji?
4. ,,Gdy ci smutno..."
D. Niemiec
Gdy ci smutno, gdy ci źle,
przyjaciel zawsze wesprze cię.
On cię przytuli, otrze z twarzy łzy.
Pomoże nawet wtedy, gdy
nie wie do końca, skąd ten smutek w tobie,
lecz razem dacie z nim radę sobie.
Bo wasze serca czują tak samo,
a to właśnie kiedyś empatią nazwano.
Porozmawiajcie z rodzicami:
Dlaczego można się smucić?
Kto może pomóc, gdy jest smutno?
W jaki sposób może pomóc przyjaciel, jak może wesprzeć?
Co to jest empatia?.
„Jak pomóc?” - pokazujemy obrazek ze smutnymi dziewczynkami. Prosimy dziecko, aby zastanowiło się i powiedziało, jak można w prezentowanej sytuacji im pomóc. Możemy przywołać różne sytuacje, w których komuś jest smutno i znaleźć rozwiązanie.
5. „Rock and roll” – taniec na poprawę humoru. Zapraszamy dziecko do tańca, samodzielnie lub z bliskimi. Po tańcu prosimy, aby dziecko podzieliło się swoimi uczuciami, jak się teraz czuje.
6. Kółko graniaste –czerpanie radości ze wspólnych zabaw z rodzicami.
Zadania dla chętnych:
6-latki: 21a,b - rysowanie, pisanie po śladzie
5-latki: str 20 a,b - dokańczanie obrazków, opowiadanie historyjki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz